تنفس در پیلاتس
جایگاه تنفس در پیلاتس
در پیلاتس اصولی است که مبنای تمام حرکات پیلاتس می‌باشد. تنفس یکی از آن اصولی است که نقشی بنیادی و حساس دارد. درواقع ازمهم ترین اصول پیلاتس، تنفس پیلاتس است که آن را از دیگر روش های تمرینی ورزشی متمایز می‌سازد. تفاوت هایی که تنفس پیلاتس با اجرای تنفس در ورزش های دیگر دارد، تنفس به صورت بسیار بسیار عمیق تا عمیق ترین بخش ریه انجام می‌شود.تنفس را می توان به عنوان نیروی محرکه پیلاتس معرفی کرد.
علم پیلاتس
شما در هر ورز 20 هزار لیتر هوا تنفس می‌کنید. یک فرد بالغ در حال استراحت 12 بار در دقیقه نفس می‌کشد (البته این تعداد برای افراد ورزشکار کمتر است چون تنفس عمیق دارند) و در هر بار تنفس حدود نیم لیتر هوا با محیط مبادله می‌کند. تنفس در انسان شامل دو مرحله دم و بازدم است . در مرحله دم هوا وارد شش ها و در مرحله بازدم هوا از شش ها خارج می‌شود.
کارکرد اصلی دستگاه تنفس تحویل اکسیژن و خارج کردن کربن دی اکسید از بافت های بدن است.
تنفس در چهار مرحله انجام می‌شود:
- ورود هوا از خارج به شش ها
- ورود هوا از شش ها به خون
- حمل اکسیژن توسط خون به بافت ها
- حمل کربن دی اکسید توسط خون به شش ها (خروج کربن دی اکسید)
هنگام دم هوایی که غلظت اکسیژن آن زیاد و کربن دی اکسید آن کم است وارد کیسه های هوایی می شود. از طرفی در مویرگ های خونی غلظت اکسیژن کم و کربن دی اکسید زیاد است، پس طبق قانون انتشار، اکسیژن از کیسه های هوایی وارد خون شده و کربن دی اکسید از خون وارد کیسه های هوایی می‌شود.خون توسط رگ ها به بافت ها می‌رود تا اکسیژنی که از کیسه های هوایی گرفته است را به سلول ها برساند و سلول عمل تنفس سلولی را انجام دهد. همچنین گاز کربن دی اکسید تولید شده در سلول وارد خون می‌شود تا به شش ها رفته و وارد کیسه های هوایی شود واز طریق بازدم از بدن خارج شود.
آناتومی دستگاه تنفسی
دستگاه تنفسی شامل مجاری تنفسی، شش ها، قفسه سینه و ماهیچه های تنفسی است .شش های یک شخص حدود 2.2 پوند ( یک کیلو گرم) جرم دارد. شش ها فشرده اند و درون حفره سینه قرار دارند. شش ها از میلیون ها حفره هوایی (حدود 300 میلیون) و شبکه گسترده لوله ها پر شده اند، که اکر آن را باز کنیم سطح ریه حدود یک زمین تنیس یا یک استخر شنا به اندازه ی متوسط را پوشش می‌دهد.
عضلات تنفسی
عضلات اصلی تنفسی شامل: عضله ی دیافراگم و عضلات بین دنده ای است.قفسه ی سینه شامل 12 جفت دنده است که از شش ها و قلب حفاظت می‌کند. دنده ها از پشت به مهره های ستون فقرات و از جلو به استخوان جناغ متضل است و در زیر قفسه سينه دیافراگم وجود دارد.
مکانیک تنفس
تهویه ریوی، تنفس نامیده می‌شود. تهویه ریوی یک فرایند مکانیکی شامل، تغییر حجم در حفره سینه است.
است.
هنگام دم | هنگام بازدم |
عضلات تنفسی منقبض می‌شوند | عضلات تنفسی به حالت استراحت در می‌آیند |
دنده ها به طرفین کشیده می‌شوند | دنده ها به سمت داخل و پایین می‌آیند |
دیافراگم مسطح می‌شود | دیافراگم گنبدی شکل می‌شود |
حجم قفسه سینه افزایش می‌یابد | حجم قفسه سینه کاهش می‌یابد |
فشار هوای درون قفسه سینه کاهش پیدا می‌کند | فشار هوای درون قفسه سینه افزایش می‌یابد |
هوا وارد شش ها می‌شود | هوا از شش ها خارج می‌شود |
تنفس عرضی (جانبی)
تنفس عرضی، جانبی، بین دنده ای یا سینه ای بر کشش افق قفسه سینه تاکید می‌کند، حال آن که کشش یکنواخت به طرف داخل عضله های عمقی شکمی را درطول هر دو عمل دم و بازدم حفظ می‌کند؛ این تنفس در تضاد با تنفس دیافراگمی (پایین آوردن دیافراگم در طول دم و رها بودن عضلات شکم) است.
یک دلیل برای به کاربردن تنفس بین دنده ای کمک به حفظ انقباض عضلات شکمی است، چرا که در تمرین های پیلاتس، محافظت از بدن و حفظ هسته یایدار بدن اهمیت دارد.
تعیین الگوهای تنفسی در پیلاتس
در پیلاتس تنفس جانبی انجام می‌شود . الگوی ارادی تنفس باعث تندرستی شده و عملکرد فیزیکی را افزایش می‌دهد.تمرین های پیلاتس با یک الگوی تعیین شده برای تنفس انجام می‌شوند. دلیل این الگو ها جاری بودن تنفس به خصوص زمانی که فشار زیادی در یک تمرین وجود دارد، می‌باشد. یک الگوی معین تنفس می‌تواند در به کارگیری عضله موثر باشد. مثلا عمل بازدم می‌تواند از فعل شدن عضله ی عمقی شکمی حمایت کند.همچنین الگوی تنفس می‌تواند در آهنگ یک تمرین پیلاتس کمک کند. هر تمرین پیلاتس کیفیت خاص خود را دارد. بعضی از تمرین ها آرام و برخی سریع تر و قدرتمندتر اجرا می‌شوند.
آموزش تنفس عرضی (جانبی)
دم از طریق بینی و بازدم و تخلیه از طریق دهان صورت می‌گیرد. هنگام اجرای عمل تنفس، بدن نباید شواهد ظاهری داشته باشد یعنی حرکت در بخش شانه ها یا سینه دیده نشود، بلکه تنفس باید به شکل جانبی صورت گیرد یعنی ریه با دم از طرفین بدن حجیم شده و با بازدم جمع شود.
این نوع تنفس با منقبض کردن عضلات شکم انجام می‌شود. با انقباض عضلات شکم، شش ها باز شده و گنجایش جذب اکسیژن در آنها افزایش می‌یابد. این نوع تنفس باعث به حرکت در آمدن عضلات بین دنده ای شده و بالا تنه را منعطف تر و پر تحرک تر می‌کند. در تنفس جانبی از بخش تحتانی ریه حداکثر استفاده می‌شود. تنفس جانبی به انجام و اجرای روان حرکت های پیلاتس کمک می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید